Τα μέλη της ελληνικής κοινωνίας θεωρούν ότι όταν είσαι άτομο με αναπηρία, είσαι ανίκανος να προσφέρεις, να παράγεις, και να συμμετάσχεις μέσα σε αυτήν . Έτσι μέσα από αυτήν την θεώρηση, δεν σου δίνουν τον χώρο να υπάρχεις. Όταν λοιπόν δεν υπάρχεις μεσα στην κοινωνία, είσαι φυλακισμένος.
Σκέψεις και ιδέες ενός ξεχωριστού ανθρώπου Η ανεξάρτητη διαβίωση είναι μία φιλοσοφία που λέει ότι ένα άτομο με αναπηρία έχει το δικαίωμα να ζει σύμφωνα με τα θέλω του, τις επιθυμίες του και τις προσωπικές του ανάγκες. Όχι τις ανάγκες που δημιουργούνται λόγω αναπηρίας αλλά τις ανάγκες που του δημιουργούνται ως άνθρωπος.
Δηλαδή εγώ αυτήν την στιγμή έχω την ανάγκη να περάσω τον δρόμο, έχω την ανάγκη να πάω στο νοσοκομείο γιατί υποχρεώσεις που έχω αφήσει ως γιατρός, έχω την ανάγκη να βγω το βράδυ γιατί θέλω να πάω για ποτό με έναν φίλο μου, έχω την ανάγκη να διαλέξω που θα μείνω και δεν θα νοιώθω υποχρεωμένος να μείνω σε ένα ίδρυμα.
Όλα αυτά είναι ανάγκες, όπως τις έχεις εσύ, όπως τις έχει ο φίλος μου, ο πατέρας μου, η σχέση μου. Λόγω αναπηρίας μπορεί να μην είναι τόσο εύκολο να εκπληρωθούνε. Η φιλοσοφία της ανεξάρτητης διαβίωσης είναι να πραγματοποιούνται μέσω υπηρεσιών, μέσω προσβάσιμου περιβάλλοντος οι ανάγκες όλων των ανθρώπων και συγκεκριμένα των ατόμων με αναπηρία.
Η ΙΑΤΡΙΚΗ
Η ιδέα της Ιατρικής προέκυψε όταν ήμουν 16χρονων και έπρεπε να διαλεξω τι θα κανω στις πανελλαδικές. Τότε ένας γνωστός μου που ήταν και αυτός άτομο με αναπηρία και φοιτητής στην Ιατρική μου πρότεινε να πάω για γιατρός. Και έτσι βρέθηκα στην Ιατρική σχολή Αθηνών. Το περίεργο είναι ότι ο γνωστός μου δεν τελείωσε ποτέ την Ιατρική σχολή ενώ εγώ πλέον είμαι Ψυχίατρος. Έχω τελειώσει το Μεταπτυχιακό, έχω τελειώσει Σεξολόγος- ολοκλήρωσα μια διετή εκπαίδευση πάνω στις σεξουαλικές διαταραχές του ανθρώπου – και το επόμενο βήμα είναι κάποια ψυχοθεραπευτική προσέγγιση ώστε να ασχοληθώ κυρίως με τα ζευγάρια, και επίσης να κάνω -εάν γίνεται- ένα Διδακτορικό.
Ο ΣΤΙΒΕΝ ΧΟΚΙΝΓΚ
Κάθε άνθρωπος που έχει την ζωή που έχει, την έχει γιατί υπήρξαν κάποιοι σταθμοί στη ζωή του, κάποια τυχαία γεγονότα, κάποιες διευκολύνσεις και κατάφερε να φτάσει εκεί που έφτασε. Εάν κάποια από αυτά τα ασήμαντα δεν γινόντουσαν, μπορεί ποτέ να μην έφτανε. Τι θέλω να πω; Εάν θεωρήσουμε τον Στήβεν Χόκινγκ ως ένα ωραίο παράδειγμα για έμπνευση, π.χ εάν δεν ήταν στο Λονδίνο, δεν θα ήταν ο Στίβεν Χόκινγκ. Μπορεί να είχε το μυαλό που έχει, την θέση να προσφέρει αυτήν την πανδαισία, αυτήν την γνώση στον κόσμο, αλλά εάν δεν ήταν στην Αγγλία δεν θα το έκανε ποτέ.
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Οι λέξεις Δημοκρατία, Αξιοκρατία, σήμερα έχουν καταρρεύσει. Όταν δεν υπάρχει ένα αξιακό σύστημα, ο άνθρωπος καταρρέει κι αυτός. Έχουμε χάσει την έννοια Άνθρωπος. Και από την στιγμή που έχουμε χάσει την έννοια Άνθρωπος δεν μπορούμε να ορίσουμε και το ποια σχέση θα έχω εγώ με εσένα, αφού δεν είμαστε τίποτα. Θέλει πολύ κόπο και προσπάθεια, για να αναγνωρίσουμε πάλι τι είναι συνείδηση, τι είναι ήθος, τι είναι πνεύμα, τι είναι άυλα πράγματα που δεν φαίνονται αλλά υπάρχουν.
Ο ΦΟΒΟΣ
Ένα κομμάτι του φόβου είναι αναγκαίο για να υπάρξει συνέχεια. Όντως φοβάμαι την μοναξιά, φοβάμαι το τι θα γίνει μετά όταν οι γονείς μου δεν θα μπορούν να με υποστηρίξουνε εγώ τι θα κάνω. Είμαι αυτήν την στιγμή άνεργος νέος γιατρός αναζητώντας τα επόμενα μου μονοπάτια. Αυτό σημαίνει ότι το εισόδημα μου είναι πολύ μειωμένο και τι κάνω; Αν αύριο έφευγαν οι γονείς μου τι θα έκανα; Αυτό είναι κάτι που φοβάμαι. Φοβάμαι την μοναξιά. Φοβάμαι το να μην καταφέρω να έχω μια σύντροφο, φοβάμαι οι προσπάθειες μου για την έννοια της αναπηρίας να μην αποδώσουν, να μην ακουστεί το γεγονός ότι η αναπηρία δεν είναι το τέρμα, δεν είναι το τέλος, είναι μια διαφορετική έκφραση της φυσιολογίας.
Ο ΕΡΩΤΑΣ
Μέσα σε όλα αυτά, υπέρτατη θέση έχει, ο έρωτας. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτό. Είναι τροφοδότης για μένα, είναι αναγκαίο για να υπάρχω και να προχωρώ. Όταν το ζω, όταν το βιώνω νοιώθω πάρα πολύ δυνατός. Η αγάπη είναι ένα συναίσθημα που θέλει πάρα πολύ κόπο, πάρα πολύ καλλιέργεια και τριβή για να μπορέσεις να την εξυψώσεις. Η αγάπη δημιουργείται και καλλιεργείται από δύο.
