Η πολιτική αρένα στην Ελλάδα, αλλά και την Ευρώπη, παρουσιάζει τα τελευταία χρόνια πρωτοφανή φαινόμενα λαϊκισμού, με προεκτάσεις στην ελευθερία του λόγου και τη ρητορική περί πολιτικής ορθότητας, που δεν αποτελούν πλέον προνόμιο των παραδοσιακών ρητορικών του δεξιού πολιτικού φάσματος.

Πρόσφατο θύμα επιθέσεων που προήλθαν κυρίως από το χώρο της Αριστεράς αποτέλεσε ο σκιτσογράφος Αρκάς όταν άρχισε να αναρτά σκίτσα στην εφημερίδα Πρώτο Θέμα αλλά και στη σελίδα του στο facebook, σχολιάζοντας τα κακώς κείμενα της πολιτικής σκηνής.

Στην παρούσα εργασία θα προσεγγίσουμε τις επιδράσεις του λαϊκισμού στη χρήση και πρόσληψη του χιούμορ και της σάτιρας εξετάζοντας τόσο τα δημοσιεύματα του Τύπου που χαρακτήρισαν τα σκίτσα του ως απαράδεκτη στρατευμένη πολιτική σάτιρα, προσωπική επίθεση εναντίον του τέως πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και ένδειξη κριτικής στην πολιτική ορθότητα αλλά και τις αντιδράσεις των ακολούθων του.

Ο κύριος σκοπός της έρευνας είναι να εστιάσει στο ρόλο που διαδραματίζουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στη διαμεσολάβηση του έργου του δημοφιλούς σκιτσογράφου, ανιχνεύοντας τις κοινωνικές αναπαραστάσεις των ακολούθων του αναφορικά με το χιούμορ του.

Πραγματοποιήθηκε ποιοτική ανάλυση περιεχομένου των σχολίων που αναρτούν οι ακόλουθοί του για κάθε σκίτσο στη σελίδα του καθώς και διαδικτυακή έρευνα μέσω ερωτηματολογίου.

Τα αποτελέσματα της έρευνας υποδηλώνουν ότι η επίθεση που δέχθηκε ο Αρκάς από τον Τύπο όχι μόνο δεν επηρέασε τη δημοφιλία του αλλά αντίθετα φαίνεται να συσπείρωσε τους ακολούθους του.

Ένα παράλληλο και απρόσμενο εύρημα ήταν μια χαρακτηριστική απροθυμία να τοποθετηθούν πολιτικά και ιδεολογικά, επιλέγοντας μια στάση ουδετερότητας. Η πόλωση που παρατηρήθηκε στην ελληνική πολιτική σκηνή τα τελευταία χρόνια φαίνεται να συνέβαλε στην απέκδυση πολιτικών ταυτοτήτων και στην ευρύτερη κρίση ιδεολογιών στα πλαίσια του κομματικού συστήματος.

Οι ακόλουθοι του Αρκά εκδηλώνουν σημάδια κόπωσης από την ελληνική πολιτική πραγματικότητα, τείνουν να απολιτικοποιούνται και προτιμούν το αβίαστο και πηγαίο χιούμορ του καλλιτέχνη δίχως πολιτικές αναφορές.