Η αποτυχία των γονέων να δώσουν κατάλληλη εκπαίδευση στη διάρκεια των χρόνων διάπλασης προλειαίνει το έδαφος για τη νεανική εγκληματικότητα, η οποία ανοίγει το δρόμο σε πολύ σοβαρότερες εγκληματικές ενέργειες: βανδαλισμούς, ληστείες και φόνους. Ακολουθούν μερικά δείγματα τέτοιων πραγμάτων. Τρία εξάχρονα αγόρια βανδάλισαν το σπίτι ενός φίλου τους, καταστρέφοντας στην κυριολεξία όλα τα δωμάτια. Ένας εννιάχρονος βάνδαλος κατηγορήθηκε για πρόκληση σοβαρών υλικών ζημιών, επίσης για ληστείες, για απειλή άλλου παιδιού με μαχαίρι και για πυρπόληση των μαλλιών ενός κοριτσιού. Δυο 11χρονα αγόρια έχωσαν ένα πιστόλι διαμετρήματος εννέα χιλιοστών στο στόμα ενός 10χρονου και του έκλεψαν το ρολόι.
Ένα δεκάχρονο αγόρι πυροβόλησε και σκότωσε ένα εφτάχρονο κορίτσι για ένα βιντεοπαιχνίδι. Ένας άλλος δεκάχρονος πυροβόλησε το φίλο του και έκρυψε το πτώμα κάτω από το πάτωμα του σπιτιού. Ένας πεντάχρονος έστειλε ένα μικρό παιδάκι στο θάνατο σπρώχνοντάς το από τη σκάλα του πέμπτου ορόφου. Ένας 13χρονος μαζί με δυο άλλους νεαρούς απήγαγαν ένα 7χρονο αγόρι για να αποσπάσουν χρήματα από την οικογένειά του, αλλά προτού ακόμη τηλεφωνήσουν στην οικογένεια για να απαιτήσουν τα λύτρα, έθαψαν το αγόρι ζωντανό.
Έπειτα, σαν επίλογος στο θέμα, υπάρχει ο τρόμος που σκορπίζουν οι συμμορίες εφήβων, οι οποίοι είναι οπλισμένοι με διάφορα είδη όπλων, περιφέρονται στους δρόμους σε αναζήτηση λείας, εξαπολύουν μάχες με χρήση όπλων και, ενώ οι σφαίρες πέφτουν σαν βροχή, σκοτώνουν όχι μόνο ο ένας τον άλλον, αλλά και αθώα παιδιά και ενηλίκους που τυχαίνει να βρεθούν στα διασταυρούμενα πυρά. Τρομοκρατούν πολλές γειτονιές μεγάλων πόλεων—στην κομητεία του Λος Άντζελες και μόνο, «υπάρχουν πάνω από 100.000 μέλη σε 800 και πλέον ξεχωριστές συμμορίες». (Σεβεντίν [Seventeen], Αύγουστος 1991) Πολλοί προέρχονται από διαλυμένα σπιτικά. Η συμμορία γίνεται η οικογένειά τους. Πολλοί καταλήγουν στη φυλακή. Πολλοί καταλήγουν στο θάνατο. Τα ακόλουθα αποσπάσματα από τρία γράμματα που γράφτηκαν στη φυλακή είναι αντιπροσωπευτικά.
Πρώτο: ‘Βρίσκομαι στις φυλακές ανηλίκων για απόπειρα ληστείας. Ήμασταν τέσσερις. Έπειτα έφτασαν οι αστυνομικοί. Δυο από τους φίλους μου έτρεξαν από τη μια μεριά, εγώ και ο άλλος φίλος μου τρέξαμε από την άλλη, αλλά όχι πιο γρήγορα από τα λυκόσκυλα που μας έπιασαν. Όταν βγω, ελπίζω μια μέρα να γίνω σπουδαίος. Το σχολείο και οι καλοί βαθμοί ήταν πάντα πολύ δύσκολα για εμένα. Αλλά, φίλε, δεν έχεις ιδέα πόσο πιο δύσκολο είναι να περνάς τον καιρό σου στη φυλακή!’
Δεύτερο: ‘Όταν πρωτοήρθα από το Μεξικό ήμουν μόλις οχτώ χρονών. Στα 12 χρόνια μου ήμουν σε μια συμμορία. Στα 15 μου είχα μπλέξει για τα καλά. Συνήθιζα να πυροβολώ ανθρώπους μέσα από το αυτοκίνητο. Είχα πάντοτε το όπλο μου μαζί μου. Όταν ήμουν 16 χρονών με πυροβόλησαν και κόντεψα να πεθάνω. Και ευχαριστώ τον Κύριο που δεν με ήθελε ακόμη επειδή δεν ήμουν έτοιμος να πάω μαζί του. Τούτη τη στιγμή έχω τρύπες από σφαίρες στα πόδια μου. Γι’ αυτό η συμβουλή μου είναι να μην μπλέξεις σε συμμορίες!!! Γιατί θα βρεθείς σαν εμένα, ολομόναχος και σακατεμένος στη φυλακή!’
Τρίτο: ‘Ήμουν γνωστό μέλος συμμορίας από τα 11 μου χρόνια. Με μαχαίρωσαν τέσσερις φορές, με πυροβόλησαν τρεις φορές, με έκλεισαν στη φυλακή και με χτύπησαν τόσο πολλές φορές που είναι δύσκολο να τις μετρήσω. Το μόνο που μου απέμεινε να κάνω είναι να πεθάνω, αλλά είμαι έτοιμος για αυτό κάθε μέρα από τότε που έκλεισα τα 13, και τώρα είμαι 16. Τώρα εκτίω ποινή οχτώ μηνών και σε ένα ή δυο χρόνια θα έχω πεθάνει, αλλά εσύ μπορείς να αποφύγεις όλη αυτή την κατάσταση αν από την αρχή δεν μπλεχτείς σε συμμορίες’.
*** g92 22/9 σ. 4-5 Τα Χρόνια Διάπλασης—Τότε που Είναι Απαραίτητο να Κάνετε το Καλύτερο ***
