ΗΤΑΝ το έτος 61 Κ.Χ. Οι Χριστιανικές εκκλησίες σε όλο τον Ισραήλ απολάμβαναν μια περίοδο σχετικής ειρήνης. Αν και ο απόστολος Παύλος ήταν φυλακισμένος στη Ρώμη, έλπιζε ότι θα απελευθερωνόταν σύντομα. Ο συνεργάτης του, ο Τιμόθεος, μόλις είχε απελευθερωθεί, και σκόπευαν να επισκεφτούν μαζί τους Χριστιανούς αδελφούς τους στην Ιουδαία. (Εβρ. 13:23) Ωστόσο, έπειτα από πέντε χρόνια, η Ιερουσαλήμ θα “περικυκλωνόταν από στρατόπεδα”, όπως είχε προφητεύσει ο Ιησούς. Οι Χριστιανοί στην Ιουδαία, και ιδιαίτερα εκείνοι που ζούσαν στην Ιερουσαλήμ, θα έπρεπε να ενεργήσουν αποφασιστικά. Ο Ιησούς τούς είχε προειδοποιήσει ότι θα χρειαζόταν να φύγουν αμέσως μόλις έβλεπαν αυτά τα γεγονότα να αρχίσουν να εκτυλίσσονται.—Λουκ. 21:20-24.

Στα 28 χρόνια που είχαν περάσει από τότε που ο Ιησούς είπε αυτή την προφητεία, οι πιστοί Ιουδαίοι Χριστιανοί οι οποίοι ζούσαν στον Ισραήλ είχαν ήδη αντιμετωπίσει με επιτυχία πολλή εναντίωση και διωγμό. (Εβρ. 10:32-34) Ωστόσο, ο Παύλος γνώριζε ότι επρόκειτο να αντιμετωπίσουν μια από τις δυσκολότερες δοκιμασίες της πίστης τους. (Ματθ. 24:20, 21· Εβρ. 12:4) Ήθελε να είναι προετοιμασμένοι για ό,τι και αν συναντούσαν στον δρόμο τους. Θα χρειάζονταν εξαιρετική υπομονή και πίστη—πίστη τόσο ισχυρή που να τους διατηρήσει στη ζωή. (Διαβάστε Εβραίους 10:36-39) Γι’ αυτό, ο Παύλος υποκινήθηκε από το πνεύμα του Ιεχωβά να γράψει μια επιστολή σε εκείνους τους αγαπητούς αδελφούς και αδελφές προκειμένου να καλύψει τις ιδιαίτερες ανάγκες τους. Αυτή είναι τώρα γνωστή ως η επιστολή προς τους Εβραίους.

Γιατί πρέπει να μας ενδιαφέρει η επιστολή προς τους Εβραίους;
Όλοι εμείς σήμερα πρέπει να ενδιαφερόμαστε για τα όσα έγραψε ο Παύλος σε εκείνους τους Εβραίους Χριστιανούς του πρώτου αιώνα. Γιατί; Επειδή βρισκόμαστε σε παρόμοια κατάσταση. Σε αυτούς τους “καιρούς που είναι κρίσιμοι, δύσκολοι στην αντιμετώπισή τους”, ο λαός του Ιεχωβά έχει αντιμετωπίσει κάθε είδους εναντίωση και διωγμό. (2 Τιμ. 3:1, 12) Έχουμε αποδείξει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι διαθέτουμε ισχυρή πίστη και αφοσίωση. Πολλοί από εμάς, όμως, ζούμε τώρα σε σχετικά ειρηνική περίοδο, χωρίς απροκάλυπτο διωγμό. Εντούτοις, όπως οι Χριστιανοί στις μέρες του Παύλου, κανείς μας δεν πρέπει να ξεχάσει το εξής σημαντικό γεγονός: Σύντομα θα αντιμετωπίσουμε τη δυσκολότερη δοκιμασία της πίστης μας!—Διαβάστε Λουκάς 21:34-36.

Ποιο είναι το εδάφιο του έτους για το 2016, και γιατί είναι κατάλληλο;
Τι θα μας βοηθήσει να προετοιμαστούμε για τα γεγονότα που βρίσκονται ακριβώς μπροστά μας; Στην επιστολή προς τους Εβραίους, ο Παύλος επισημαίνει πολλά πράγματα τα οποία θα μας βοηθήσουν να ενισχύσουμε την πίστη μας. Ένα πράγμα που είναι απαραίτητο τονίζεται στο πρώτο εδάφιο του τελευταίου κεφαλαίου αυτής της επιστολής. Πρόκειται για το εδάφιο που έχει επιλεχθεί ως το εδάφιο του έτους για το 2016. Μας προτρέπει: «Η αδελφική σας αγάπη ας παραμένει».—Εβρ. 13:1.

Τι είναι η αδελφική αγάπη;
Τι σημαίνει για εμάς το να δείχνουμε αδελφική αγάπη; Η λέξη φιλαδελφία του πρωτότυπου κειμένου, που χρησιμοποίησε ο Παύλος, σημαίνει κυριολεκτικά «στοργή για αδελφό». Η αδελφική αγάπη είναι το είδος της στοργής που περιλαμβάνει ένα ισχυρό, θερμό αίσθημα προσωπικής προσκόλλησης, όπως αυτό που εκδηλώνεται προς έναν συγγενή ή κάποιον καλό φίλο. (Ιωάν. 11:36) Δεν προσποιούμαστε ότι είμαστε αδελφοί και αδελφές—είμαστε αδελφοί και αδελφές. (Ματθ. 23:8) Το ισχυρό αίσθημα προσκόλλησης που νιώθουμε ο ένας για τον άλλον συνοψίζεται όμορφα στα εξής λόγια: «Με αδελφική αγάπη, να νιώθετε τρυφερή στοργή ο ένας για τον άλλον. Στην απόδοση αμοιβαίας τιμής, να παίρνετε την πρωτοβουλία». (Ρωμ. 12:10) Όταν συνδυάζεται με την ἀγάπη που βασίζεται σε αρχές, αυτό το είδος στοργής προάγει ένα κλίμα στενής συντροφικότητας ανάμεσα στον λαό του Θεού.

Πώς κατανοούν οι αληθινοί Χριστιανοί την έννοια της αδελφικής αγάπης;
«Η “αδελφική αγάπη”», σύμφωνα με κάποιον λόγιο, «είναι ένας όρος που συναντάμε σχετικά σπάνια σε μη Χριστιανικά κείμενα». Στον Ιουδαϊσμό, η έννοια της λέξης «αδελφός» μερικές φορές επεκτεινόταν και πέρα από τους σαρκικούς συγγενείς. Αλλά, όπως και να έχει, η σημασία της περιοριζόταν σε όσους ανήκαν στο Ιουδαϊκό έθνος—δεν συμπεριλάμβανε τους Εθνικούς. Ωστόσο, η Χριστιανοσύνη «αγκαλιάζει» όλους τους πιστούς, ανεξαρτήτως εθνικότητας. (Ρωμ. 10:12) Ως αδελφοί, έχουμε διδαχτεί από τον Ιεχωβά να νιώθουμε αδελφική στοργή ο ένας για τον άλλον. (1 Θεσ. 4:9) Αλλά γιατί είναι ζωτικό να παραμένει η αδελφική μας αγάπη;

ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΔΕΙΧΝΟΥΜΕ ΑΔΕΛΦΙΚΗ ΑΓΑΠΗ;

(α) Ποιος είναι ο σημαντικότερος λόγος για τον οποίο δείχνουμε αδελφική αγάπη; (β) Αναφέρετε ακόμα έναν λόγο για τον οποίο είναι σημαντικό να κάνουμε πιο δυνατή τη στοργή που νιώθουμε ο ένας για τον άλλον.
Η απλή απάντηση είναι ότι ο Ιεχωβά απαιτεί από εμάς να δείχνουμε αδελφική αγάπη ο ένας στον άλλον. Δεν μπορούμε να ισχυριζόμαστε ότι αγαπάμε τον Θεό και την ίδια στιγμή να μην αγαπάμε τους αδελφούς μας. (1 Ιωάν. 4:7, 20, 21) Επιπρόσθετα, έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλον. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα σε καιρούς δυσκολιών. Ο Παύλος γνώριζε ότι μερικοί από τους Εβραίους Χριστιανούς στους οποίους έγραφε θα χρειαζόταν σύντομα να αφήσουν τα σπίτια και τα υλικά τους αποκτήματα. Ο Ιησούς είχε περιγράψει πόσο δύσκολη θα ήταν εκείνη η περίοδος. (Μάρκ. 13:14-18· Λουκ. 21:21-23) Γι’ αυτό, περισσότερο από ποτέ προηγουμένως, εκείνοι οι Χριστιανοί έπρεπε να κάνουν πιο δυνατή τη στοργή που ένιωθαν ο ένας για τον άλλον.—Ρωμ. 12:9.

Τι χρειάζεται να κάνουμε τώρα, προτού αρχίσει η μεγάλη θλίψη;
Σύντομα, θα απελευθερωθούν οι καταστροφικοί άνεμοι της μεγαλύτερης θλίψης όλων των εποχών. (Μάρκ. 13:19· Αποκ. 7:1-3) Τότε, θα κάνουμε καλά να ακολουθήσουμε τη θεόπνευστη συμβουλή: «Πήγαινε, λαέ μου, μπες στα εσωτερικά σου δωμάτια και κλείσε τις πόρτες σου πίσω σου. Κρύψου για μια στιγμή μόνο, μέχρι να περάσει η κατάκριση». (Ησ. 26:20) Αυτά τα “εσωτερικά δωμάτια” μπορεί να αναφέρονται στις εκκλησίες μας. Εκεί είναι που συγκεντρωνόμαστε ως αδελφοί και αδελφές για να λατρέψουμε τον Ιεχωβά. Αλλά δεν αρκεί να συναθροιζόμαστε τακτικά. Ο Παύλος υπενθύμισε στους Εβραίους Χριστιανούς ότι έπρεπε να αξιοποιούν τέτοιες περιστάσεις για να παρακινούν ο ένας τον άλλον «σε αγάπη και καλά έργα». (Εβρ. 10:24, 25) Χρειάζεται να αναπτύσσουμε την αδελφική μας αγάπη τώρα, επειδή αυτή θα μας βοηθήσει σε όποιες δοκιμασίες και αν αντιμετωπίσουμε στο μέλλον.

(α) Ποιες ευκαιρίες έχουμε για να δείχνουμε αδελφική αγάπη σήμερα; (β) Αναφέρετε παραδείγματα που δείχνουν πώς έχει εκδηλώσει ο λαός του Ιεχωβά αδελφική αγάπη.
Ακόμα και τώρα, πριν από το ξέσπασμα της μεγάλης θλίψης, έχουμε μεγάλη ανάγκη για αδελφική αγάπη. Πολλοί αδελφοί μας έχουν επηρεαστεί αρνητικά από σεισμούς, πλημμύρες, τυφώνες, τσουνάμι ή άλλες φυσικές καταστροφές. Μερικοί αδελφοί υποφέρουν εξαιτίας εναντίωσης και διωγμού. (Ματθ. 24:6-9) Συν τοις άλλοις, βιώνουμε καθημερινά οικονομικές δυσχέρειες επειδή ζούμε σε αυτό το διεφθαρμένο σύστημα πραγμάτων. (Αποκ. 6:5, 6) Καθώς αυξάνονται αυτά τα προβλήματα, αυξάνονται και οι ευκαιρίες που έχουμε να εκδηλώνουμε το βάθος της αδελφικής μας στοργής. Παρ’ όλο που «η αγάπη των περισσοτέρων θα ψυχρανθεί», εμείς πρέπει να αποδείξουμε ότι η αδελφική μας αγάπη παραμένει.—Ματθ. 24:12. [1]

ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ Η ΑΔΕΛΦΙΚΗ ΜΑΣ ΑΓΑΠΗ;

Τι θα εξετάσουμε τώρα;
Παρά τα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, πώς μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι η αδελφική μας αγάπη παραμένει; Με ποιους τρόπους μπορούμε να αποδεικνύουμε ότι έχουμε αυτό το είδος στοργής για τους αδελφούς μας; Αφού πρώτα αναφέρει: «Η αδελφική σας αγάπη ας παραμένει», ο απόστολος Παύλος παραθέτει αρκετούς τρόπους με τους οποίους μπορούν να το κάνουν αυτό οι Χριστιανοί. Ας εξετάσουμε έξι από αυτούς.

Τι σημαίνει το να δείχνουμε φιλοξενία; 
«Μην ξεχνάτε τη φιλοξενία». (Διαβάστε Εβραίους 13:2) Η λέξη «φιλοξενία» του πρωτότυπου κειμένου σημαίνει «καλοσύνη προς τους ξένους». Αυτή η φράση ίσως μας θυμίζει τον Αβραάμ και τον Λωτ. Και οι δύο έδειξαν καλοσύνη σε επισκέπτες τούς οποίους δεν γνώριζαν. Αυτοί οι επισκέπτες τελικά αποδείχτηκε ότι ήταν άγγελοι. (Γέν. 18:2-5· 19:1-3) Ο Παύλος αναφέρει αυτά τα παραδείγματα για να παροτρύνει τους Εβραίους Χριστιανούς να δείχνουν αδελφική αγάπη μέσω της φιλοξενίας.

Προσφέρουμε εμείς φιλοξενία στους άλλους προσκαλώντας τους στο σπίτι μας για φαγητό ή για λίγη συναναστροφή και ενθάρρυνση; Δεν χρειάζεται να κάνουμε εξεζητημένες ή πολυέξοδες διευθετήσεις για να θεωρηθούμε φιλόξενοι. Ούτε θέλουμε να προσκαλούμε μόνο όσους μπορούν να μας το ανταποδώσουν με κάποιον τρόπο. (Λουκ. 10:42· 14:12-14) Στόχος μας θα πρέπει να είναι να ενθαρρύνουμε, όχι να εντυπωσιάσουμε! Ακόμα και αν δεν γνωρίζουμε τον επίσκοπο της περιοχής μας και τη σύζυγό του πολύ καλά, τους δείχνουμε πρόθυμα φιλοξενία; (3 Ιωάν. 5-8) Παρά το φορτωμένο μας πρόγραμμα και τις πιέσεις της καθημερινότητας, πόσο σημαντικό είναι να “μην ξεχνάμε τη φιλοξενία”!

Πώς μπορούμε “να θυμόμαστε εκείνους που βρίσκονται σε δεσμά φυλάκισης”;
«Να θυμάστε εκείνους που βρίσκονται σε δεσμά φυλάκισης». (Διαβάστε Εβραίους 13:3) Ο Παύλος δεν αναφερόταν εδώ σε ένα οποιοδήποτε είδος φυλακισμένου. Μιλούσε για τους αδελφούς οι οποίοι ήταν φυλακισμένοι για την πίστη τους. Και ο ίδιος ο Παύλος βρισκόταν σε δεσμά φυλάκισης επί περίπου τέσσερα χρόνια όταν έγραψε αυτά τα λόγια στους Εβραίους Χριστιανούς. (Φιλιπ. 1:12-14) Επαίνεσε εκείνους τους αδελφούς επειδή “εκδήλωσαν συμπόνια για τους φυλακισμένους”. (Εβρ. 10:34) Ανόμοια με αυτούς που βοήθησαν προσωπικά τον Παύλο ενόσω ήταν στη φυλακή, εκείνοι οι Εβραίοι Χριστιανοί βρίσκονταν μακριά του. Πώς θα μπορούσαν λοιπόν να τον θυμούνται; Κάνοντας ένθερμες προσευχές για χάρη του.—Εβρ. 13:18, 19.

Σήμερα, μπορεί και εμείς να βρισκόμαστε μακριά από αδελφούς μας που έχουν ριχτεί στη φυλακή. Ίσως δεν είμαστε σε θέση να τους δώσουμε την πρακτική βοήθεια που τους προσφέρουν οι Μάρτυρες οι οποίοι ζουν κοντά στη φυλακή. Αλλά μπορούμε να εκδηλώνουμε τη συμπόνια και την αδελφική στοργή μας με το να θυμόμαστε συνεχώς αυτούς τους πιστούς αδελφούς και να τους αναφέρουμε στις προσευχές μας, ικετεύοντας τον Ιεχωβά για χάρη τους. Για παράδειγμα, θυμόμαστε άραγε τους πολλούς αδελφούς, αδελφές, ενίοτε δε ακόμα και παιδιά, που βρίσκονται στη φυλακή στην Ερυθραία, όπως τους τρεις αδελφούς—τον Παύλο Ίγιασου, τον Ισάκ Μόγκος και τον Νέγκεντε Τέκλεμαρίγιαμ—που είναι φυλακισμένοι εκεί πάνω από 20 χρόνια;

Πώς μπορούμε να τιμούμε τον γάμο μας;
«Ο γάμος ας είναι άξιος τιμής μεταξύ όλων». (Διαβάστε Εβραίους 13:4) Μπορούμε επίσης να αποδεικνύουμε την αδελφική μας αγάπη παραμένοντας ηθικά αγνοί. (1 Τιμ. 5:1, 2) Αν κάποιος “έφτανε μέχρι του σημείου να βλάψει και να καταπατήσει τα δικαιώματα” ενός αδελφού ή μιας αδελφής διαπράττοντας σεξουαλική ανηθικότητα μαζί του ή μαζί της ή με κάποιο μέλος της οικογένειας αυτού του ατόμου, θα κατέστρεφε την εμπιστοσύνη πάνω στην οποία βασίζεται η αδελφική αγάπη. (1 Θεσ. 4:3-8) Επιπρόσθετα, φανταστείτε πώς θα ένιωθε μια γυναίκα αν ανακάλυπτε ότι ο σύζυγός της την πρόδωσε παρακολουθώντας πορνογραφία. Θα έδειχνε άραγε αυτή η διαγωγή αγάπη για εκείνη και σεβασμό για τη διευθέτηση του γάμου;—Ματθ. 5:28.

Πώς μας βοηθάει η ικανοποίηση να δείχνουμε αδελφική αγάπη;
Να «μένετε ικανοποιημένοι με τα παρόντα πράγματα». (Διαβάστε Εβραίους 13:5) Η αληθινή ικανοποίηση βασίζεται στην εμπιστοσύνη μας στον Ιεχωβά. Αυτή η ικανοποίηση μας επιτρέπει να έχουμε ισορροπημένη άποψη για τα υλικά αποκτήματα. (1 Τιμ. 6:6-8) Μας βοηθάει επίσης να συνειδητοποιήσουμε ότι η σχέση μας με τον Ιεχωβά και τους Χριστιανούς αδελφούς μας είναι πολύ πιο σημαντική από οτιδήποτε αγοράζεται με χρήματα. Το ικανοποιημένο άτομο δεν παραπονιέται, δεν γκρινιάζει και δεν βρίσκει λάθη. Ούτε υποκύπτει σε αισθήματα φθόνου και απληστίας—αισθήματα που μπορούν να καταπνίξουν την ανάπτυξη της αδελφικής αγάπης. Αντιθέτως, η ικανοποίηση προάγει το γενναιόδωρο πνεύμα.—1 Τιμ. 6:17-19.

Πώς μας βοηθάει το «μεγάλο θάρρος» να δείχνουμε αδελφική αγάπη;
“Να έχετε μεγάλο θάρρος”. (Διαβάστε Εβραίους 13:6) Η εμπιστοσύνη μας στον Ιεχωβά μάς δίνει θάρρος, όποιες δυσκολίες και αν αντιμετωπίζουμε. Αυτό το θάρρος, με τη σειρά του, μας επιτρέπει να έχουμε θετική στάση. Η αδελφική μας αγάπη, σε συνδυασμό με αυτή τη θετική στάση, θα μας καθιστά ικανούς να εποικοδομούμε και να παρηγορούμε τους ομοπίστους μας. (1 Θεσ. 5:14, 15) Ακόμα και όταν ο κόσμος βρεθεί στην πιο ζοφερή στιγμή του στη διάρκεια της μεγάλης θλίψης, εμείς θα μπορέσουμε να “ανορθωθούμε και να σηκώσουμε τα κεφάλια μας”, γνωρίζοντας ότι η απελευθέρωσή μας πλησιάζει.—Λουκ. 21:25-28.

Πώς μπορούμε να ενισχύουμε την αδελφική μας αγάπη για τους πρεσβυτέρους μας;
«Να θυμάστε εκείνους που αναλαμβάνουν την ηγεσία». (Διαβάστε Εβραίους 13:7, 17) Όταν σκεφτόμαστε τη σκληρή εργασία που κάνουν οι πρεσβύτεροί μας για εμάς—και μάλιστα χωρίς οικονομικό όφελος—η αδελφική μας αγάπη και τα αισθήματα εκτίμησης που νιώθουμε για εκείνους ενισχύονται. Ποτέ δεν θα θέλαμε να χάσουν τη χαρά τους ή να στενάξουν εξαιτίας κάποιας δικής μας ενέργειας. Αντιθέτως, με την υπακοή και την υποταγή μας, “τους δείχνουμε υπεράφθονη εκτίμηση με αγάπη λόγω του έργου τους”.—1 Θεσ. 5:13.

ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ ΑΥΤΟ ΠΛΗΡΕΣΤΕΡΑ

Πώς μπορούμε να συνεχίσουμε να δείχνουμε αδελφική αγάπη σε μεγαλύτερο βαθμό;
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι υπηρέτες του Ιεχωβά είναι πασίγνωστοι για την αδελφική τους αγάπη. Ο Παύλος αναγνώρισε ότι αυτό ίσχυε στην εποχή του. Κατόπιν όμως τους παρότρυνε όλους “να συνεχίσουν να το κάνουν αυτό σε πληρέστερο βαθμό”. (1 Θεσ. 4:9, 10) Πάντα υπάρχει περιθώριο βελτίωσης!

Καθώς θα κοιτάζουμε το εδάφιο του έτους στη διάρκεια της χρονιάς, ας στοχαζόμαστε και τις εξής ερωτήσεις: Μπορώ να είμαι πιο φιλόξενος; Πώς μπορώ να θυμάμαι τους αδελφούς μας που βρίσκονται στη φυλακή; Αποδίδω την κατάλληλη τιμή στη διευθέτηση του γάμου που έχει θεσπίσει ο Θεός; Τι θα με βοηθήσει να βρω αληθινή ικανοποίηση; Πώς μπορώ να κάνω πιο βαθιά την εμπιστοσύνη μου στον Ιεχωβά; Πώς μπορώ να συνεργάζομαι πληρέστερα με εκείνους που αναλαμβάνουν την ηγεσία; Αν κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε σε αυτούς τους έξι τομείς, τότε το εδάφιο του έτους δεν θα είναι απλώς μια επιγραφή στον τοίχο της Αίθουσας Βασιλείας μας. Θα μας υπενθυμίζει να ακολουθούμε τη νουθεσία: «Η αδελφική σας αγάπη ας παραμένει».—Εβρ. 13:1.