Η Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα (Encyclopædia Britannica) σχολιάζει: «Δεν υπάρχει καμιά ένδειξη για την τήρηση της γιορτής του Πάσχα [του Χριστιανικού κόσμου] στην Καινή Διαθήκη ή στα συγγράμματα των αποστολικών Πατέρων. Η ιερότητα ορισμένων ημερών δεν υπήρχε στη σκέψη των πρώτων Χριστιανών».—(1910), Τόμ. 8, σ. 828.

Η Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαιδεία, ένα σύγγραμμα της Ορθόδοξης θεολογίας, δηλώνει: “Στη Σύνοδο της Νικαίας (325), αποφασίστηκε η Κυριακή ως ημέρα του Πάσχα”.—Αθ. Μαρτίνου, Τόμ. 10, (Αθήνα, 1967), στ. 116.

Η Καθολική Εγκυκλοπαίδεια (The Catholic Encyclopedia) μας λέει: «Ένας πολύ μεγάλος αριθμός ειδωλολατρικών εθίμων για τον εορτασμό της επιστροφής της άνοιξης συγκεντρώθηκαν γύρω από τη γιορτή του Πάσχα [του Χριστιανικού κόσμου]. Το αβγό είναι το έμβλημα της νέας ζωής που εμφανίζεται νωρίς την άνοιξη. . . . Το κουνέλι είναι ειδωλολατρικό σύμβολο και αποτελούσε ανέκαθεν έμβλημα της γονιμότητας».—(1913), Τόμ. 5, σ. 227.

Σύμφωνα με την εγκυκλοπαίδεια Υδρία (Τόμ. 43, σ. 143), «όταν το εβραϊκής προέλευσης Πάσχα διαδόθηκε στον υπόλοιπο χριστιανικό κόσμο, στο γιορτασμό του προστέθηκαν πολλά έθιμα των παλιών γιορτών της άνοιξης. . . . Στα χρόνια του Βυζαντίου καθιερώθηκαν τα κόκκινα αβγά, που προέρχονται από τις αρχαίες γιορτές, και οι πασχαλιάτικες κουλούρες με το κόκκινο αβγό στη μέση, που δεν είχαν οι Εβραίοι».