Τον 19ο αιώνα οι Αθηναίοι κουρεύονταν σπάνια και ξυρίζονταν τέσσερις φορές τον μήνα, κάθε Σάββατο στα «μπαρμπέρικα» της πόλης.
Όταν έμπαιναν στο κουρείο έπρεπε να απαντήσουν στην ερώτηση: Κούρεμα, ξύρισμα ή δόντι; Γιατί τότε ο κουρέας ήταν και «οδοντίατρος», ειδικευμένος αποκλειστικά στις εξαγωγές! Έτσι, κοντά στις πετσέτες που ήταν κρεμασμένες στα παλούκια στην πόρτα, υπήρχαν πάντοτε κούτες γεμάτες από τα δόντια των πελατών.
Ζήτω η μπόχα!
Οι Αθηναίοι δεν τα πήγαιναν καθόλου καλά με την καθαριότητα του σώματος. Οι άνθρωποι του λαού θεωρούσαν το μπάνιο αμαρτία, γιατί με αυτό κινδύνευε το μύρο από τη βάφτισή τους. Πίστευαν ότι το μπάνιο μπορούσε να το συστήσει ο γιατρός ως θεραπευτικό μέσο μόνο σε σοβαρές περιπτώσεις.
Όταν μερικοί πλούσιοι άρχιζαν να βάζουν μπανιέρες στα σπίτια τους, οι Αθηναίοι έκαναν τον σταυρό τους και έλεγαν: «Αχρείαστες να είναι». Ένας πολιτικός αντίπαλος του Χαρίλαου Τρικούπη τον κατηγορούσε λέγοντας στους ψηφοφόρους του: «Τι περιμένετε, κύριοι από έναν πρωθυπουργό που μπανιαρίζεται κάθε μέρα; Τι μπορεί να περιμένει ο τόπος από έναν τέτοιο άνθρωπο;».
http://www.mixanitouxronou.gr
Discover more from World Reader's Digest
Subscribe to get the latest posts sent to your email.