«Το παιδί “τυχαίος μάρτυρας” σε μια πολύ “προσωπική” στιγμή των γονέων του». Διαβάστε πώς πρέπει να αντιδράσετε.

Ένα τέτοιο γεγονός, ένας γονιός δεν θέλει να το ζήσει ούτε στους χειρότερους εφιάλτες του. Σε κάποια πολύ προσωπική – καυτή, στιγμή στο κατώφλι της πόρτας ξεπροβάλλει ένα παιδικό κεφάλι και όλα… “στην φόρα”! Καταρχήν είναι καλό να είσθε προετοιμασμένοι παίρνοντας υπόψιν σας το ταμπεραμέντο και την αγωγή που του δώσατε μέχρι τώρα. Εννοώ πως αν ανοίγει πόρτες, χωρίς να ζητά άδεια, κ.λπ….. τότε ήταν επόμενο να έρθει το κακό! Όμως, αν γίνει…. τότε δεν είναι τόσο φοβερά τα πράγματα. Είναι αδύνατο ένα μικρό παιδί (έως τα 4-5) χρόνια του να αντιληφθεί “το τι παίζει”. Είναι το ίδιο ακριβώς πράγμα, με τις χυδαίες βρισιές που τις παπαγαλίζει χωρίς να καταλαβαίνει το νόημα τους.

Όμως στην περίπτωση μας υπάρχουν κάποιες ιδιαιτερότητες.

Αν το παιδί δει ιδιαίτερες “ακροβατικές ασκήσεις”, η ακούσει “κραυγές – σαν του Παοκτζή που βάζει γκολ” τότε μπορεί να σκεφθεί ακριβώς το αντίθετο! Να τα ερμηνεύσει σαν καυγά, σαν βία του ενός γονιού, και τους αναστεναγμούς σαν κλάμα πόνου. Ασφαλώς με μια τέτοια ερμηνεία γεγονότων θα σοκαριστεί ανεπανόρθωτα.

Όσο και να είναι φοβερό το σοκ μας, ψυχραιμία! Χωρίς υστερικά κλάματα από ενοχές, χωρίς βρισιές στον “αφηρημένο – ανυπόμονο” σύντροφο που ξέχασε να κλειδώσει… ζητάμε ήρεμα από το παιδί να επιστρέψει στο δωμάτιό του. Με τίποτε δεν πρέπει να μείνει, ώστε να δει όσα δεν είχε προλάβει να δει. Είμαστε ξεκάθαροι. “Πήγαινε και αμέσως ερχόμαστε να το συζητήσουμε.” Τέλος.

Ντυνόμαστε – προφανώς, και οι δυο γονείς (πάντα) πηγαίνουν στο δωμάτιο του. Μην μείνει ο ένας γονιός πίσω με άλλοθι… ντρέπομαι τόσο, η “να κάνω ένα φρεσκαρισματάκι”. Εκεί η κουβέντα μας ξεκινά με μια αγαπημένη…. φράση των ενηλίκων… “αγάπη μου… δεν είναι αυτό που νομίζεις”.

Και πραγματικά, αυτό εννοούμε… Θέλουμε δηλαδή να κάνουμε σαφές πως ότι έγινε δεν ήταν θύμος, αλλά με επιθυμία και των δυο γονέων, και το σπουδαιότερο πως οι σκηνές είναι μια ειδική μορφή αγάπης ανάμεσα στους μεγάλους. Του εξηγούμε πως η αγάπη δεν πρέπει να είναι μόνον όμορφα λόγια αλλά και πράξεις (αγγίγματα – θα το ονομάσουμε) με κάποιες διαφορές και διαβαθμίσεις. Δηλαδή πράξη αγάπης είναι το φιλί (στο μάγουλο ή στο στόμα) αλλά το κάθε ένα έχει διαφορετικό προορισμό. Να σας υπενθυμίσω πόσο ανόητο και επικίνδυνο είναι μερικές μάνες να φιλάνε στο στόμα το αγοράκι τους. Όχι βέβαια για πονηρούς σκοπούς, αλλά με τέτοια φιλιά εμποδίζουν το μικρό παιδί να καταλάβει τον “ξεχωριστό προορισμό τους”. Έχει τεράστια σημασία οι γονείς να ΜΗΝ “λεκιάσουν” (από ενοχές) την στιγμή του σεξ. Λόγια, όπως “συγγνώμη, δεν θα ξανασυμβεί” κ.λπ., πιθανότατα θα κάνουν το παιδάκι να νομίσει πως ότι “είδε” ήταν ένα “λάθος” που δεν θα ξανασυμβεί. Ίσως καταλαβαίνετε πως στην κρίσιμη ηλικία διαμόρφωσης χαρακτήρα, τέτοιες αντιλήψεις αλλοιώ

νουν την σεξουαλική του ωρίμανση.

Μετά τις εξηγήσεις, αν είναι νύχτα, θα κοιμηθεί όλη η οικογένεια μαζί στο σαλόνι. Όχι στον “τόπο του εγκλήματος – στην κρεβατοκάμαρα” αλλά ποτέ στο δωμάτιο του παιδιού. Γιατί; διότι θα κάνει έναν απλό (αλλά λανθασμένο) συλλογισμό. Μένουν στο δωμάτιο μου, γιατί έχουν “λερωμένη την φωλιά τους” και θέλουν να με καλοπιάσουν. Δεν απολογούμαστε – ειδικά – για ένα τέτοιο θέμα. Όμως πρέπει να είναι όλοι μαζί. Για να σιγουρευτεί το παιδί πως δεν θα “ξαναμαλώσουν” (αν δεν αποδεχθεί τις εξηγήσεις τους). Και το σπουδαιότερο… για να μην “πληρώσει την νύφη” ο απρόσεκτος που άφησε την πόρτα ανοικτή, ή η “κυρία” που ούρλιαζε σαν τον Παοκτζή στην εξέδρα.

Τώρα εάν το παιδί είναι μεγαλύτερο και καταλαβαίνει η τακτική είναι η ιδία. Δεν απολογούμαστε. Εφόσον μάλιστα το παιδί – ανοίξει κλειστή πόρτα, τότε έχουμε δικαίωμα και -ίσως- υποχρέωση να περάσουμε σε αντεπίθεση. Δηλαδή του ζητάμε εξηγήσεις, γιατί παραβίασε την ιδιωτικότητα της κλειστής κρεβατοκάμαρας. Μην δείξετε αφέλεια και δεχθείτε εξηγήσεις όπως “διψούσα”, είδα “κακό όνειρο”, είδα “Φως, και είπα να πω ένα γεια”

Φίλοι μου, μια τελευταία συμβουλή. Δεν σας έγραψα σατυρικό άρθρο, για να γελάσουμε παρέα. Να θυμόσαστε – σαν ενήλικες – να πολεμάτε για τα ανθρώπινα δικαιώματα σας, ένα εκ των οποίων -συχνά υποτιμημένο- είναι το να απολαμβάνετε το σεξ χωρίς ενοχές και ιδεασμούς.

Tου Κώστα Κομματά, παιδίατρου, www.opediatrosmou.gr