Είναι αδιαμφισβήτητα, ο μεγαλύτερος κινηματογραφικός αφηγητής των καιρών μας. Από τις εξωγήινες «Στενές Επαφές Τρίτου Τύπου» και το «E.T., o Εξωγήινος», τις γεμάτες σασπένς περιπέτειες του «Ιντιάνα Τζόουνς», το «Jurassic Park», «Τα Σαγόνια του Καρχαρία», αλλά και τη μεταγενέστερη ιστορία ενηλικίωσης «Το Άλογο του Πολέμου» και το animation «Οι Περιπέτειες του Τεντέν: Το Μυστικό του Μονόκερου» ο Στίβεν Σπίλμπεργκ έχει αποδείξει με πολλούς και ποικίλους τρόπους ότι είναι ένας απαράμιλλος δεξιοτέχνης που σε παρασέρνει με τη δυναμική των συναρπαστικών ιστοριών του. Τώρα, ο 69χρονος Αμερικανός δημιουργός επιχειρεί ένα ακόμη φιλόδοξο πρότζεκτ, μια πανηγυρική επιστροφή στον γεμάτο ευχάριστες εκπλήξεις κόσμο της κινηματογραφικής φαντασίας.
Πρόκειται για τον «Μεγάλο Φιλικό Γίγαντα», μια ιστορία που έγραψε ο μάγος της παιδικής λογοτεχνίας Ρόαλντ Νταλ («Ο Τσάρλι και το Εργοστάσιο της Σοκολάτας» ) το 1982 – χρονιά που ο Σπίλμπεργκ παρουσίαζε το «Ε.Τ.» αριστούργημα του στις αίθουσες. Όπως λέει ο κορυφαίος Αμερικανός σκηνοθέτης δεν μπορούσε να πει όχι σε αυτήν την κινηματογραφική πρόκληση, αφού ο Ρόαλντ Νταλ αποτελεί μια μοναδική περίπτωση που «συνδυάζει το φως με το σκοτάδι, λέγοντας πάντοτε μια τρομακτική ιστορία με μια αχτίδα φωτός»… Ας δούμε, όμως, αναλυτικά το στόρι του νέου σπιλμπεργκικού εγχειρήματος.
Η ιστορία του «Μ.Φ.Γ.»
Μέσα στη νύχτα, όταν όλα τα παιδιά και οι μεγάλοι κοιμούνται πολύ βαθιά, όλα τα σκοτεινά πλάσματα βγαίνουν από τις κρυψώνες τους. Αυτό πιστεύει η 10χρονη Σόφι, όταν δεν μπορεί να κοιμηθεί και στριφογυρίζει στο κρεβάτι της σε ένα ορφανοτροφείο του Λονδίνου. Ένα βράδυ, όμως, η Σόφι παραβαίνει τους κανόνες και σηκώνεται από το κρεβάτι της, βάζει τα γυαλιά της και σκύβει έξω από το παράθυρο για να δει πώς είναι ο κόσμος στο φως του φεγγαριού. Ξάφνου, η Σόφι βλέπει κάτι να έρχεται προς το μέρος της – κάτι πολύ ψηλό, μαύρο και λεπτό. Αυτό το «κάτι» είναι ένας Γίγαντας που κλέβει την Σόφι και την φέρνει στην πατρίδα του, την Γιγαντοχώρα.
Ευτυχώς, πρόκειται για έναν …χορτοφάγο Γίγαντα που έχει μια καρδιά από χρυσάφι και δεν μοιάζει καθόλου με τους συμπατριώτες του. Όσο περνάει ο καιρός, η Σόφι τον γνωρίσει καλύτερα, δίνοντάς του το όνομα Μεγάλος Φιλικός Γίγαντας. Λίγο αργότερα, μαθαίνει όχι και με τον πιο ευχάριστο τρόπο, ότι οι υπόλοιποι Γίγαντες έχουν την απεχθή συνήθεια να τρώνε ανθρώπους. Οι δύο φίλοι, μόνοι τους στον κόσμο μέχρι να γνωρίσουν ο ένας τον άλλον, θα καταστρώσουν ένα φιλόδοξο σχέδιο και θα αναχωρήσουν για το Λονδίνο για να σταματήσουν για τα καλά τους ανθρωποφάγους Γίγαντες.
Η μεταφορά στην οθόνη
Η σεναριογράφος του «E.T.» και του σκορσεζικού «Kundun» είναι αυτή που αναλαμβάνει να κάνει τη σεναριακή διασκευή του αγαπημένου παραμυθιού που έγραψε ο Ρόαλντ Νταλ. Η Μελίσα Μάθισον ξεχώρισε από αυτό τη σχέση που αναπτύσσει η Σόφι με τον φιλεύσπλαχνο Γίγαντα. «Στην αρχή κοντράρονται και είναι καχύποπτος ο ένας για τον άλλο, αλλά από τη στιγμή που καταστρώνουν το σχέδιό τους ως φίλοι, τότε γεννιέται τόση αγάπη μεταξύ τους» υπογραμμίζει η υποψήφια για Όσκαρ σεναριογράφος. Το επόμενο μεγάλο βήμα ήταν να βρεθεί το πρωταγωνιστικό ντουέτο που θα διέθετε τη κατάλληλη χημεία…
Από τα γυρίσματα, κιόλας, της πρόσφατης «Γέφυρας των Κατασκόπων», ο Στίβεν Σπίλμπεργκ είχε βρει τον Γίγαντά του στο πρόσωπο του σπουδαίου Άγγλου σολίστα Μαρκ Ράιλανς, που κέρδισε Όσκαρ Β’ Αντρικού Ρόλου στην περασμένη απονομή της Αμερικανικής Ακαδημίας για την ερμηνεία του στο ψυχροπολεμικό θρίλερ. «Ήξερα ότι είναι σπουδαίος ηθοποιός, αλλά παρατήρησα για πρώτη φορά την πλήρη μεταμόρφωση του στο χαρακτήρα που υποδυόταν στα γυρίσματα της “Γέφυρας των Κατασκόπων”. Κατάλαβα τότε ότι μπορεί να κάνει τα πάντα» λέει ο Στίβεν Σπίλμπεργκ που είχε δώσει το ρόλο του Μεγάλου Φιλικού Γίγαντα στον Μαρκ Ράιλανς από την… προθέρμανση των γυρισμάτων. Αντίθετα, για την μικρή Σόφι χρειάστηκαν έξι μήνες συνεχόμενων κάστινγκ για να βρεθεί η χαρισματική Ρούμπι Μπάρνχιλ. Από την πρώτη συνάντηση της μόλις 13χρονης ηθοποιού με τον Μαρκ Ράιλανς φάνηκε ότι οι δυο τους μπορούσαν να κάνουν θαύματα μπροστά από τη κάμερα. Όλα καλά με τον παράγοντα «άνθρωπος». Αλλά τι χρειάστηκε από τεχνολογικής απόψεως για να ζωντανέψει ο φαντασμαγορικός κόσμος του «Μεγάλου Φιλικού Γίγαντα»;
Η τεχνολογία του «Avatar» στη Γιγαντοχώρα
Η σχέση του Στίβεν Σπίλμπεργκ με την αιχμή της κινηματογραφικής τεχνολογίας είναι κάτι παραπάνω από γνωστή. Εξάλλου, από μόνη της η χρήση του CGI στο «Jurrasic Park», που ζωντάνεψε διάφορα είδη δεινοσαύρων κόβοντας την ανάσα των θεατών, πήγε τα blockbuster δεκαετίες μπροστά. Τώρα ο 69χρονος δημιουργός πέφτει με τα μούτρα στις νέες συναρπαστικές τεχνολογίες για να εικονοποιήσει ένα από τα παραμύθια που θεωρούνταν από πολλούς ως «μη κινηματογραφίσιμο», λόγω των μεγάλων απαιτήσεών του. Βέβαια, για τον Σπίλμπεργκ δεν υπάρχουν όρια στις κινηματογραφικές προκλήσεις…
Στο «Μεγάλο Φιλικό Γίγαντα», λοιπόν, κάνει ένα πρωτοποριακό συνδυασμό του live action με τις απεριόριστες δυνατότητες που του δίνουν οι νέες ψηφιακές τεχνολογίες αιχμής. Σε αυτό ακριβώς το σημείο, ο Αμερικανός βιρτουόζος ένωσε τις δυνάμεις του με έναν εξπέρ της κινηματογραφικής τεχνολογίας, τον Τζο Λετέρι της θαυματουργής Weta Digital που βρίσκεται πίσω από την επική εξτραβαγκάντζα του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών», αλλά και των τρισδιάστατων «μπλε» περιπετειών του franchise «Avatar». Για να έχουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, οι δυο τους χρησιμοποίησαν την τεχνική του motion-capture, στην οποία οι ηθοποιοί ερμηνεύουν κανονικά τους φανταστικούς ρόλους τους (π.χ. αυτών των γιγάντων ), ενώ στη συνέχεια στο post-production «περνιούνται» τα τερατώδη χαρακτηριστικά πάνω στις πραγματικές υποκριτικές τους αποδόσεις. Εκεί που η πραγματικότητα συναντά τη φαντασία δηλαδή…
Μάλιστα, για να έχει ο Στίβεν Σπίλμπεργκ απεριόριστες σκηνοθετικές δυνατότητες, ο Τζο Λετέρι φρόντισε να εξασφαλίσει την Simulcam, την κάμερα που επινόησε ο Τζέιμς Κάμερον για να γυρίσει το 3D επίτευγμα του «Avatar» το 2009, αλλά και τα σίκουελ που θα δούμε σύντομα στην οθόνη. Η Simulcam δίνει τη δυνατότητα στον σκηνοθέτη να βλέπει σε πραγματικό χρόνο στο κάδρο του τις ερμηνείες και τα σκηνικά που υπάρχουν στο πλατό σε συνδυασμό με τα CGI εφέ που θα προστεθούν αργότερα! Στα 69 του χρόνια, ο Αμερικανός σκηνοθέτης βρίσκεται και πάλι στην αιχμή της τεχνολογίας… Κάτι που του επιτρέπει να παραμένει εδώ και τέσσερις δεκαετίες στην ελίτ της παγκόσμιας κινηματογραφίας.
