Από το 1999, που τα φτηνά τσιγάρα έριξαν κλακέτα τέλους, η πόλη έχει αλλάξει, μαλακά και ανεπαίσθητα.
Η καντίνα του Λυκαβηττού, το Ζόναρς, οι θάλαμοι των καρτοτηλεφώνων απέναντι απ την ακρόπολη, στην Ακαδημίας, στο Ζάππειο, τα κόκκινα τηλέφωνα με κέρματα, οι τερματικές στάσεις στην Ακαδημίας, οι δραχμές, τα κίτρινα τρόλεϊ… Μας στέλνουν χαιρετίσματα από μια άλλη εποχή.
Κάποια στιγμή, μοιραία, αυτές οι χαμένες λεπτομέρειες της πόλης, θα βρούνε την θέση τους στην προσωπική μυθολογία του καθενός…
Θέσεις, καθήμενων είκοσι τέσσερις, όρθιων εβδομήντα έξι, θέσεις τέσσερις, δια αναπήρους, κληρικούς και γενικώς πρόσωπα χρήζοντα βοηθείας. Αστυνομική διάταξης, 154/69.
Σήμα στον οδηγό, στάση, κώδωνας κινδύνου, μην ομιλείτε στον οδηγό…
Τα κίτρινα τρόλεϊ, εξαφανίστηκαν από την Αθήνα, σαν πουλιά που τρόμαξαν και πέταξαν μακριά… Σαν καναρίνια που βρήκαν την πόρτα του κλουβιού, για μια στιγμή ανοιχτή…
